دلم آرام نیست

دارمت؛ مال منی؛ اما دلم آرام نیست
هم خودم طوفانی ام هم ساحلم آرام نیست

آدمم؛ گاهی خودم را سنگ هم جا می زنم
حفظ ظاهر می کنم، آب و گِلم آرام نیست

گرچه خود محصولی ام از قلب هایی مطمئن
مطمئن هستم که قلب حاصلم آرام نیست

مرگ را می آوری کوبنده و با اشتیاق
هرچه می گویم که من ناقابلم؛ آرام نیست!

می روم اما از آن بالا نگاهی می کنم
من پر از آرامشم یا قاتلم آرام نیست