محبوبه شب

ماه تابید و چو دید آن همه خاموش مرا
نرم بازآمد و بگرفت در آغوش مرا


گفت: « خاموش درین جا چه نشستی؟ » 
گفتم:بوی محبوبۀ شب می بَرَد از هوش مرا


بوی محبوبۀ شب ، بوی جنون پرور عشق
وه ، چه جادوست که از هوش بَرَد بوش مرا


بوی محبوبۀ شب ، نغمۀ چنگی ست لطیف
که ز افلاک کند زمزمه در گوش مرا


بوی محبوبۀ شب همچو شرابی گیراست
مست و شیدا کند این جام پر از نوش مرا

بوی محبوبۀ شب جلوۀ جادویی اوست
آنکه کرده است به یکباره فراموش مرا


#فریدون_مشیری